XXII. PIERWSZA WOJNA ŚWIATOWA. ROK 1760. DRUGIE OBLĘŻENIE PRZEZ ROSJAN. Cz.2.

GEN. WERNER NA TLE JEGO HUZARII I ŻAGLOWCÓW W KOŁOBRZESKIM PORCIE
fot. Olga Pawlik

Efektem śmiałych szarż Wernera na pozycje rosyjskie w pobliskim Zieleniewie i Mirocicach (Bullenwinkel), było opuszczenie przez żołnierzy carskich przedpól kołobrzeskiej twierdzy. Część z nich wycofała się drogą morską, reszta odmaszerowała w stronę Koszalina. Generał Werner triumfalnie wjechał, na czele dowodzonych przez siebie wojsk do obronionego przez Heydego miasta. Kołobrzeg był chwilowo bezpieczny. Zagrożenie nadbałtyckiej twierdzy chwilowo minęło. Bohaterowie kołobrzeskiego eposu doznali wielu zaszczytów. Obydwaj awansowali. Paul von Werner otrzymał przydomek: ?Colberga Liberator?, zaś Sigismund von der Heyde: ?Colberga Defensor?. Waleczność obydwu była iskrą na prochy twórczości współczesnych im poetów. Urodzony w Kołobrzegu, w roku 1725, poeta niemiecki Karl Wilchelm Ramler, stworzył na cześć bohaterskiego komendanta twierdzy ?Pieśń nimfy Parsęty?

RYCINA PRZEDSTAWIAJĄCA KOŁOBRZESKIEGO POETĘ KARLA RAMLERA
fot. Olga Pawlik

Oprócz wyżej opisanych zaszczytów, Fryderyk zwany przez prusaków ?Wielkim? nakazał stworzyć na cześć kołobrzeskich bohaterów medale upamiętniające ich waleczne czyny, związane z obroną i uwolnieniem miasta od rosyjsko ? szwedzkiej koalicji. Wybitni twórcy N. Georg i J. Abraham wykonali w 1760 roku wybitne dzieła medalierstwa niemieckiego. Powstało na cześć uhonorowanych nimi obrońcy i wyzwoliciela twierdzy, po jednym złotym, dwudziestu srebrnych i brązowe medale. Stanowią one obecnie wielką rzadkość.

MEDAL WYBITY NA CZEŚĆ GENERAŁA PAULA WERNERA – AWERS
fot. Olga Pawlik

Na awersie medalu dedykowanego Wernerowi, widnieje popiersie ukazujące prawy profil
generała kawalerii. Widzimy piękne odbicie modela, odzianego w płaszcz i udekorowanego odznaczeniami w formie krzyży. Posiada on odkrytą głowę i długie, spięte kokardą włosy. Napis otokowy brzmi: ?PAULUS A WERNER COLBERGAE LIBERATOR.? ? Paul

Werner wyzwoliciel Kołobrzegu.

MEDAL WYBITY NA CZEŚĆ PUŁKOWNIKA SIGISMUNDA VON DER HEYDE – AWERS
fot. Olga Pawlik

Awers medalu poświęconego Heydemu przedstawia popiersie komendanta twierdzy, również
zwróconego profilem prawym. Posiada on także odkrytą głowę, lecz z nałożoną nań gustowną peruką. Wszak na wiek XVIII przypada największy rozkwit popularności tej swoistej ozdoby szczytu ludzkiego ciała. Na piersi pułkownika widnieje otrzymany za poprzednią, również udaną obronę Kołobrzegu, wojenny order ?Za Odwagę?. Treść inskrypcji otokowej: ?HENR. SIGISMUND. VON DER HEYDE COLBERG. DEFENSOR? ? Henryk Zygmunt von der Heyde kołobrzeski obrońca.

REWERS MEDALI
fot. Olga Pawlik

Rewersy obu medali są identyczne. Aby je poprawnie zinterpretować, należy sięgnąć zarówno do mitologii greckiej jak również sztuki okresu początków Wojny Siedmioletniej.

Temat zamieszczony na odwrociach medali, zaczerpnięty został wprost z ?Metamorfoz Owidiusza?. Otóż: Perseusz otrzymawszy od Zeusa brązową tarczę. Dzierżąc ją w dłoni, przelatywał nad morzem, gdzie ujrzał przykutą do skały Andromedę. Miała się właśnie stać ofiarą Ketosa, zesłanego na nią, przez boga mórz Posejdona. Perseusz zakochał się w pięknej królewnie i uwolnił ją od niechybnej śmierci w paszczy potwora.

Król Fryderyk, ukryty pod postacią Perseusza, był typową alegorią początku Wojny Siedmioletniej. Twórcy medali epatowali na rewersy numizmatów, dzierżącego miecz i tarczę z godłem Prus, Fryderyka Wielkiego. Król atakuje wynurzającego się z głębi morskiej, buchającego ogniem potwora. Broni swej ukochanej. Pod postacią Andromedy ukazane zostało ukochane miasto Prus ? Kołobrzeg. Bogini przedstawiona została w koronie. Ten atrybut władzy królewskiej nawiązuje w swej formie do wizerunku murów średniowiecznych, znanych z herbu miejskiego. Aby pomóc widzowi w odczytaniu przedstawionego wydarzenia, kołobrzeska bogini zasłania się tarczą z naniesionymi nań elementami heraldyki miejskiej.

Innymi słowy, na obu medalach przedstawiony został król Fryderyk, roztaczający opiekę nad swym ukochanym miastem Kołobrzegiem. Widzimy go w momencie przepędzania w morską otchłań, armii rosyjskiej, próbującej zdobyć miasto. Mimo przedstawienia dość pompatycznej alegorii, król Prus wykazał się nie lada poczuciem humoru, każąc umieścić w napisie otokowym rewersów inskrypcję: ?RES SIMILIS FICTAE? ? ?coś, czego nigdy nie było?. Wszak to nie on sam oswobodził ukochany Kołobrzeg, lecz dokonali tego dwaj jego wielcy dowódcy: Werner i Heyde.