XXVIII. BOHATEROWIE KOŁOBRZESKICH WYDARZEŃ 1807 ROKU. NETTELBECK. Cz.1.

Christian Joachim Nettelbeck urodził się 20 września 1738 roku w Kołobrzegu. Był synem kołobrzeskiego piwowara Johanna Davida i jego żony Katarzyny Zofii Greiff. W wieku kilkunastu lat zakradł się na statek wuja by jako pasażer ?na gapę? opłynąć Europę, Afrykę i zachodnie wybrzeże Indii. Fascynacja morzem młodego Joachima sprawiła, że postanowił zostać żeglarzem. Po powrocie do miejsca swojego urodzenia kształcił się na człowieka morza. Pracując w charakterze chłopca pokładowego ukończył szkolenie pozwalające mu na otrzymanie dyplomu szypra.

NETTELBECK

Wojna siedmioletnia zastaje dwudziestoletniego Joachima w Szczecinie. Gdy Rosjanie nieskutecznie oblegają Kołobrzeg wraca do domu swego ojca, aby wkrótce znaleźć się w okupowanym Królewcu. Ucieka stamtąd co stało się powodem uznania go za dezertera. Żegluje po wodach Morza Północnego, zawija do Szkocji i Francji. Los rzuca go na wybrzeże Ameryki Południowej. Poznaje Karaiby. Uzyskuje patent drugiego oficera i w 1762 roku wstępuje w Królewcu w związek małżeński. Żona Nettelbecka, Regina Charlotte Meller, staje się matką kilkorga dzieci kołobrzeskiego obieżyświata. Nasz bohater był wówczas już nie tylko głową rodziny lecz również armatorem i kapitanem własnego żaglowca.

NETTELBECK

Hossa Nettelbecka nie trwała długo. Już siedem lat po zakończeniu wojny siedmioletniej w roku 1779, popadł on w długi i musiał spieniężyć swój statek. Chwilę później widzimy go w randze kapitana w Szczecinie, lecz nie na długo. W wyniku konfliktu z przedstawicielem Korony Pruskiej musiał wracać do Kołobrzegu. Został bezrobotnym.

NETTELBECK

Nie zagrzał Joachim zbyt długo miejsca w rodzinnej nadmorskiej twierdzy. Zaciągnął się jako kapitan na holenderski statek. Został handlarzem niewolnikami. Gdy dojrzał nowe możliwości rozwoju Prus, zwrócił się do swego władcy Fryderyka, aby ten rozważył jego ideę kolonizacji zamorskich prowincji. Brak zrozumienia ze strony króla spowodował, że Nettelbeck ponownie wrócił do Kołobrzegu. Jawi nam się, w swym rodzinnym mieście, jako właściciel przybrzeżnej jednostki rybackiej. Ponownie popada w konflikt z prawem, tym razem podatkowym.

NETTELBECK I GNEISENAU NA TLE PŁONĄCEGO KOŁOBRZEGU

Podczas przetaczającej się nad Kołobrzegiem burzy, dnia 26 kwietnia 1777 roku, piorun uderzył w wieżę Kościoła Mariackiego. Nettelbeck wspierany przez swojego dziesięcioletniego syna ugasił pożar najwyższego budynku w mieście. Gdyby nie ich odwaga, ogień rozprzestrzeniłby się a iskry z olbrzymiego dachu, obróciłyby Kołobrzeg w pogorzelisko. Uhonorowano go, choć nie wybaczono mu malwersacji podatkowych. Po pewnym czasie, ponownie został kapitanem i armatorem, choć nie na długo. Już w roku 1783, w wyniku katastrofy morskiej, utracił swą kolejną jednostkę. Został, jak jego ojciec, piwowarem. Mimo swej awanturniczej natury cieszył się wielkim szacunkiem wśród mieszczan kołobrzeskich. Został członkiem rady zarządzającej miastem, zarządcą miejskich wodociągów i straży pożarnej. Ponadto pełnił ważną funkcję inspektora w kołobrzeskim Domu Żeglarza w którym to mieścił się Sąd Morski.

NETTELBECK Z GEN. GNEISENAU I SCHILLEM NA MURACH TWIERDZY